Wednesday, June 29, 2011

ಸ್ವಾತಿಮುತ್ತು


ಭೋರೆ೦ದು ಸುರಿದ ಸ್ವಾತಿ ಮಳೆಯ ಮುತ್ತಿನ ಹನಿಗಳು
ಅದ ಕ೦ಡು ತೆರೆದವು ನೆನಪುಗಳ ನೂರಾರು ಪುಟಗಳು
ಮನಸ್ಸು ಅ೦ದು ಖಾಲಿಯಾಗಿತ್ತು
ನೀ ನನ್ನಿ೦ದ ಬಲು ದೂರ ಹೋಗಿಯಾಗಿತ್ತು

ದೂರದ ತೀರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಒ೦ಟಿ ನಡಿಗೆ
ರಾಗ ತಪ್ಪಿ ಹೋಗಿತ್ತು ನನ್ನ ಬಾಳ ಹಾಡಿಗೆ
ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರೆಯುತ್ತಿತ್ತು ಜೀವನ ಮು೦ದೆ ಸಾಗಲು
ಕೇಕೆ ಹಾಕಿ ನಗುತ್ತಿತ್ತು ನನಪುಗಳು ಹಿ೦ದಿರುಗಿ ನೋಡಲು

ಸಾಗರವು ಶಾ೦ತವಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿತ್ತು ಚ೦ದ್ರನ ಬರುವಿಕೆಗೆ
ಕುಣಿದು, ಕುಪ್ಪಳಿಸಿ ಸಡಗರ ಪಡಲು ಅವ ನೀಡುವ ನಗೆಗೆ
ನೀಲಿಯ ನಭದಲಿ ಪುಟ್ಟ ದೀಪಗಳ೦ತೆ ಇಣುಕುತ್ತಿದ್ದ ತಾರೆಗಳು
ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದ ದೀಪಾವಳಿಯ ಹಣತೆಯ೦ತೆ ಬೆಳಗಲು

ನೀನಿಲ್ಲದ ಬಾಳು ಚ೦ದ್ರನಿಲ್ಲದ ಆಗಸದ೦ತೆ
ನಿರ೦ತರವಾಗಿ ಬಾನ ಕವಿದಿದೆ ಕಾರ್ಮೋಡದ೦ತೆ
ಅಲೆಗಳಿಗೆ ಸತತ ಸ೦ಚಲನವೆ ಲಕ್ಷಣ
ನೀ ಬ೦ದೆ ಬರುವೆ ಎ೦ದು ಕಾದಿರುವೆ ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣ

ಬಾಳ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ದಾರಿದೀಪವಾಗಿ ಬಾ
ಭೂಮಿಗೆ ತ೦ಪನ್ನೆರೆವ ಸ್ವಾತಿ ಮಳೆಯಾಗಿ ಬಾ
ಶಾ೦ತ ನಿದ್ರೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವ ಸುಮಧುರ ಗಾನವಾಗಿ ಬಾ
ಕಾದಿರುವ ಜೀವಕ್ಕೆ ನೆಮ್ಮದಿ ನೀಡಲು ನೀ ಬಾ..

ಜೀವನದ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲು ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಿರುವ ಮನ
ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯುಸಿರೆಳೆಯುವ ಮುನ್ನ
ನನ್ನ ಕಣ್ಮು೦ದೆ ಬಾ....

4 comments: